SIIRLER 5

Asker Ocaginda Babalar GUnU

Canim babacigim benim Ne çok isterdim bu sözlerimi Senin yüzüne söylemeyi Oysa yüzünü hiç göremedim Yetmiyor siyah beyaz bir askerlik resmi Saglamiyor yüzündeki sicakligi hissetmemi Yüregindeki baba sefkatini yansitmiyor bana Resmindeki o çatik kaslarin Doldurmuyor içimdeki derin boslugu benim Biliyor musun, canim babacigim Büyükler beni hep sana benzetirler Babasindan almis kasini gözünü derler Bu yüzdendir her gece saatlerce aynaya bakisim Senin esgalindir kendi gözlerimde aradigim Iste bu yüzdendir her gece gizli gizli aglayisim Canim babacigim, bu yüzdendir hayallere dalisim Biliyor musun, canim babacigim Ben artik gündüzleri hiç aglamiyorum Yasakladim kendime gündüzleri hayal kurmayi, aglamayi Sana kizdigimdan degil asla, kirgin oldugumdan degil sana Pek belli etmese de, annem de çok üzülüyor bu hallerime Dalip dalip gidiyor gözleri uzaklara Uzun uzadiya daliyor bir meçhule sessizce Gözleri dolup dolup tasiyor sonra Içine akitiyor gamli gamli yaslarini gizlice Biliyor musun, canim babacigim Bugün günlerden Babalar Günü’ymüs yine Bütün bölük çarsiya gitti bir cosku bir neseyle Kimisi babasina ufak bir hediye alacakmis Kimisi de telefon, telgraf açacakmis Bense kogusta yapayalniz, siirler yaziyorum aklimca Içimde yer kalmadi dertlerimi dökmeye O yüzden ortak ediyorum kagidi kalemi kendime Biliyor musun, canim babacigim Bir kerecik olsun saçlarimi oksamadin Elimden tutup çarsi pazar dolastirmadin Çay bahçesinde oturup bir dondurma yiyemedik seninle Olmadi iste, olmadi bir aile fotografimiz bile Bir mesin topum, bir bisikletim bile olmadi, almadin Bir komando künyesi ardinda hatira diye biraktigin Onun onurunu da hiç birseye degismem, yanlis anlama beni Içimi dökmek benimkisi, hüzünlerim sana Babalar Günü hediyesi Birde adini biraktin bana ama bir kere olsun anmadin Bir yagli düsman kursununa teslim ettin bütün hayallerimi Seninle birlikte gömdüler sevinçlerimi, gençligimi, gelecegimi Olsun, ben yine de çok seviyorum seni, gurur duyuyorum seninle Bu yüzden ayni bölgede yapiyorum askerligimi Bu yüzden her nöbet saatinde kesiyorum sinirdaki dikenli telleri Sirf bu yüzden düsman topraklarina atiyorum her firsatta kendimi Biliyorumki bizi ayirdigi gibi kavusturacak olanda o yagli mermi Iste o yüzden saymiyorum safaklari, beklemiyorum tezkeremi

Adi Mehmet...
Kara kitanin kara gözlü, zayif yüzlü çocugu.
Göz kapaklarinda günes ve çapaklari çöl sarisi.
Çaresizligin girdabinda.
Kelebek renkli yüzünün yorgun yarisi.

Adi Mehmet...
Bir halkin hikayesi yani.
Yeni günün soldugu beldeye, asirlar öncesinin bir yolculuk efsanesi.
Bir halkin ismi yani.
Kaderden ötesi olmayan.

Adi Mehmet...
Kimseden medet ummayan.
Aç karinli, hasta yüzlü ama tok gözlü.
Öylece duran ve sabreden.
Uzaktan gelen yolculari agirladigi günkü gibi.
Necasi gibi, Habesi gibi.
Dogru, dürüst, iyi, insan yani...

Adi Mehmet...
Bir umudun ismi.
Çöle yagmur yagdigi günün.
Karninin doydugu günün.
Öldügü günün.
Ve üstünde çiçekler açabilen bir mezara gömüldügü günün ismi yani.

Adi Mehmet...
Kimse tanimaz, kimse bilmez.
Kara gözleri gülmez.
Dünyanin gözü kör olmus sanki.
Kimse onlari görmez.

Adi Mehmet...
Kim duyar ki; Dudaginda bir feryat! !
Savasmak dudurken yani,
Mehmet'i kim dinler ki?
Açligi kim dinler ki?
Adi mehmet...
Hastaligin gözlerindeki bugusu.
Açligin kokusu.
Ve ölümün korkusu.
Bir kum firtinasi ugultusu.
Aglayan bir bebek sesi.
Ve zayif dizlerin yagmursuz çöllerdeki izi.
Söyle dünya insanlarin kaç kisi?
Kaçi sagir, kaçi kör, kaçi arsiz, kaçi erkek, kaçi disi?
Açliktan ölmek kaldimi be simdi?
Söyle dünya insanlik kimin isi? .....

Vagonlar geliyorlar sallanarak.
'-Usta! ..'
Alaeddin döndü kömürcü Ismail’e
'-Ne var Ismail? '
'-Usta ne olacak bu harbin sonu? '
'-Iyi olacak.'
'-Nasil yani? '
'-Yemekli vagonda raki içecegiz.'
'-Biz mi? '
'-Biz.'
'-Kömürü kim atacak?
Kim sürecek makineyi? '
'-Onu da biz.'
'-Alayi birak usta,
Kim Kazanacak? '
'-Biz.'
Ismail hiçbir sey anlamadiysa da
üstelemedi.
Çok siyah ve çok kalin kaslariyla oynadi biraz
sonra: '-Ustam' dedi,
'Bir sualim daha var.
Su gördügün raylar
dolanir mi bütün dünya yüzünü? '

'-Dolanir.'
'-Demek ki harp olmasa,
ama yalniz harp degil,
hudutlarda sorgu sual sorulmasa,
raylarin üzerine saldik mi makineyi
dünyanin bir ucundan öbür ucuna varir.'
'-Deniz dedi mi durur.'
'-Gemilere binersin.'
'-Tayyare daha iyi.'

Ismail güldü.
Kirikti ön dislerinden biri.
'-Ben tayyareye binemem usta,
anamin vasiyeti var.'
'-Tayyareye binme, diye mi? '
'-Hayir
karincayi bile incitme, diye.'
Alaeddin kocaman elini vurdu
çiplak uzun ensesine Ismail’in:

'-Sen ne hafiz oglusun!
Zarari yok ulan,
yine de bineriz tayyareye,
adam öldürmek için degil
gökyüzünde püfür püfür
safa sürmek için...
Simdi sen hele
atesi bir süngüle.'

Vagonlar geliyorlar sallanarak.
....