ILKLERI

Ataturk devrimleri siyasi nitelik tasir. Cok uluslu bir
Imparatorluktan ulus devlete gecis gerceklestirilmis ve böylece modern Turkiye'nin ulusal kimligi olusturulmustur. Bu kimligin olusmasinda, kul nitelikli insanlarin yurttas-birey niteligi kazanmasi önemli bir noktadir. Ataturk bunun yolunu, kisaca halkin kendi kendisini idaresi, yani demokrasi demek olan Cumhuriyet’te görmustur.

Bugünkü hükümetimiz, devlet teskilâtimiz dogrudan dogruya milletin kendi kendine, kendiliginden yaptigi bir devlet ve hükümet teskilâtidir ki, onun adi Cumhuriyet'tir. Artik hükümet ile millet arasinda geçmisteki ayrilik kalmamistir. Hükümet millet ve millet hükümettir. (1925)

Gerek icerigi gerekse hedefleri acisindan bakildiginda, Cumhuriyet Devrimi ayrica bir sosyal devrim niteligi de tasir. Bati kanunlarinin Turkiye'de uygulamaya konulmasiyla birlikte kadinlarin statusunde köklu degisiklikler olmus, 1934
yilinda kabul edilen bir kanun ile kadinlar secme ve secilme hakkini almislardir.

Ataturk cesitli ortamlarda, Turkiye'nin gercek yöneticilerinin köyluler oldugunu söylemistir. Aslinda bu durum Turkiye icin bir gercek olmaktan cok bir hedef niteligindedir. Halkcilik ilkesi sinif ayricaliklarina ve sinif

farkliliklarina karsi olmak ve hicbir bireyin, ailenin, sinifin veya organizasyonun digerlerinin daha uzerinde olmasini kabul etmemek demektir. Halkcilik, Turk vatandasligi olarak ifade edilen bir fikre dayanir. Gurur ile birlesen vatandaslik fikri, halkin daha fazla calismasi icin gerekli psikolojik tesviki
saglar, birlik fikrinin ve ulusal bir kimligin kazanilmasina yardimci olur.

Laiklik yalnizca devlet ve dinin birbirinden ayrilmasi anlamina gelmez ayrica egitim, kultur ve yasama alanlarinin da dinden bagimsiz olmasi anlamini tasir. Laiklik, devletin dini dusunce ve dini kuruluslarin etkisinden bagimsiz
olmasi, ve genel olarak dusunce özgurlugu anlamina gelmektedir.

Devrimlerin bircogu laikligi gerceklestirmek amaciyla yapilmis ve digerleri ise laiklige ulasilmis olmasi sayesinde gerceklestirilebilmistir. Laiklik ilkesi
akilci ve dini siyasetin disinda tutan bir ilkedir.

Osmanli döneminde matbaanin geciktirilmesinde oldugu gibi dinin yenilikler karsisinda nasil tutucu bir silah haline geldigini yasamis olan Turkiye Cumhuriyeti kuruculari acisindan dinin din disi sivil yapi uzerinde yaratabilecegi baskilari önlemenin bir

Ataturk'un ortaya koydugu en önemli ilkelerden birisi de devrimciliktir. Bu ilkenin anlami
Turkiye'nin devrimler yaparak geleneksel kuruluslarini modern kuruluslarla degistirmis olmasidir.
Geleneksel kavramlarin bir kenara itilip modern kavramlarin benimsenmesi demektir.
Devrimcilik ilkesi, yapilmis olan devrimlerin taninip kabul edilmelerinin cok ötesine gecmistir.

Yaptigimiz ve yapmakta oldugumuz inkilâplarin, (devrimlerin) gayesi Türkiye Cumhuriyeti halkini tamamen çagdas ve bütün anlam ve görüsleriyle uygar bir toplum haline ulastirmaktir. (1925)

Biz büyük bir inkilâp yaptik. Memleketi bir çagdan alip yeni bir çaga götürdük. (1925)

Cumhuriyet devrimi ayrica milliyetci bir devrimdir. Bu milliyetcilik
irkci bir yapida degildir; yurtseverlikle sinirlidir. Bu devrimin amaci, Turkiye Cumhuriyetinin bagimsizliginin korunmasi ve ayrica Cumhuriyetin siyasal yönden gelismesidir.

Bu milliyetcilik, tum diger uluslarin bagimsizlik haklarina saygilidir; sosyal iceriklidir;
yalnizca anti - emperyalist olmayip, ayni zamanda gerek hanedan yönetimine,
gerekse herhangi bir sinifin Turk toplumunu yönetmesine de karsidir ve nihayet bu milliyetcilik
Turk devletinin vatani ve halki ile bölunmez bir butun oldugu ilkesine inanmaktadir.

Diyarbakirli, Vanli, Erzurumlu, Trabzonlu, Istanbullu, Trakyali ve Makedonyali hep bir soyun evlâtlari ve hep ayni cevherin damarlaridir. (1932)

Mustafa Kemal Ataturk yapmis oldugu aciklamalarda ve politikalarinda Turkiye'nin
bir butun olarak modernizasyonunun ekonomik ve teknolojik gelismeye önemli ölcude bagli
oldugunu ifade etmistir. Bu baglamda, devletcilik ilkesini de devletin, ulkenin genel ekonomik faaliyetlerinin duzenlenmesi ve özel sektörun girmek istemedigi veya yetersiz kaldigi ya da ulusal cikarlarin gerekli kildigi alanlara girmesi anlaminda yorumlamaktadir. Ancak, devletcilik ilkesinin uygulanmasinda, devlet yalnizca ekonomik faaliyetlerin temel kaynagini teskil etmemis, ayni zamanda ulkenin buyuk sanayi kuruluslarinin da sahibi olmustur.

Devletçiligin bizce anlami sudur: Kisilerin özel tesebbüslerini ve sahsî faaliyetlerini esas tutmak; fakat büyük bir milletin ihtiyaçlarini ve çok seylerin yapilmadigini göz önünde tutarak, memleket ekonomisini devletin eline almak. (1936)
Prensip olarak, devlet ferdin yerine geçmemelidir. Fakat ferdin gelismesi için genel sartlari göz önünde bulundurmalidir. (1930)